Όταν η δυστυχία ριζώνει βαθιά σε μια σχέση, τί είναι αυτό άραγε που μας κάνει να επιμένουμε, να εφησυχάζουμε και να παραμένουμε σ’ ένα περιβάλλον εξαιρετικά νοσηρό; Γιατί εξακολουθούμε να επιμένουμε, όταν όλα γύρω μας καταρρέουν; Γιατί συνεχίζουμε να λερωνόμαστε από τις σκόνες και τα συντρίμμια ενός μαζί που μοιάζει πια θολό, αβέβαιο και μισό;
Οι πιθανές απαντήσεις είναι πολλές και οποιοσδήποτε συνδυασμός τους, θα μπορούσε να ρίξει φως σ’ αυτό το φαινόμενο. Οι περισσότεροι νιώθουν ότι δεν μπορούν να διαχειριστούν το τέλος μίας σχέσης κι ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αυτός είναι ένας από τους βασικότερους λόγους που κάποιοι άνθρωποι μένουν μαζί και δικαιολογούν την απόφασή τους με πεποιθήσεις, όπως «Είμαι εξοικειωμένος με τη δυστυχία και είναι προτιμότερη από τη δυστυχία του να είσαι μόνος».
Ας εξετάσουμε, όμως, αναλυτικότερα μερικούς από τους λόγους που μας κρατούν εγκλωβισμένους σε προβληματικές σχέσεις:
1. «Ένα διαζύγιο είναι πολύ ακριβό»
Δεν είναι λίγοι αυτοί που εξετάζουν την επιλογή του χωρισμού ή/και του διαζυγίου, αρκετό καιρό πριν ενεργήσουν - αν τελικά αποφασίσουν να δράσουν. Συχνά, ο/η «κουβαλητής» της οικογένειας, όταν είναι δυσαρεστημένος και θυμωμένος από τη σχέση, είναι λιγότερο πρόθυμος να δώσει έστω τη μισή περιουσία του στον/στην σύντροφό. Συνήθως, η απλή εξήγηση που δίνει κάποιος σε μια τέτοια περίπτωση, είναι ότι του κοστίζει φθηνότερα να παραμείνουν μαζί και για αυτό το λόγο το προτιμούν.
2. «Θα μείνουμε μαζί για χάρη των παιδιών μας»
Αυτή είναι μία κατανοητή ανησυχία. Ωστόσο, είναι συχνά ασαφές κατά πόσο τα παιδιά πραγματικά ωφελούνται από την ύπαρξη δύο δυστυχισμένων γονέων που παραμένουν μαζί, δήθεν για το καλό των παιδιών τους. Συχνά, δεν υπάρχει άλλη επιλογή: το ζευγάρι βρίσκεται σε διαρκείς συγκρούσεις και τα παιδιά καταλήγουν κάθε φορά να είναι θεατές ενός επώδυνου και καταστροφικού τρόπου ζωής. Συνήθως τα παιδιά που εκτίθενται σε συνεχή λεκτική και πολλές φορές σωματική βία μεταξύ των γονέων, δεν παραμένουν ανεπηρέαστα. Τέλος, υπάρχουν και ζευγάρια που χρησιμοποιούν τη φράση «για χάρη των παιδιών μας» ως μια ξεκάθαρη δικαιολογία για να μην χωρίσουν, ενώ οι πραγματικοί λόγοι βρίσκονται στις δικές τους ανάγκες και φόβους.
3. «Η σχέση μας είναι ικανοποιητική (ή δεν είναι τόσο κακή)»
Πολλοί άνθρωποι αντιλαμβάνονται τον χωρισμό, ως μία πράξη που πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία, με αποτέλεσμα οι λόγοι που μπορεί να οδηγήσουν σε αυτόν να είναι τόσο ανυπόφοροι, ώστε να προκαλούν συναισθηματικό και σωματικό πόνο. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, ο χωρισμός ίσως να είναι η μόνη βιώσιμη εναλλακτική λύση, που θα επαναφέρει την ευτυχία στη ζωή. Δικαιολογημένα και από την άλλη πλευρά, αν το «ικανοποιητική» αποτελεί μία βάση για τη βελτίωση των πραγμάτων, η συνέχιση της σχέσης φαίνεται να είναι μία λογική επιλογή.
4. «Είναι ντροπιαστικό να χωρίσω και δεν μου αρέσει να αποτυγχάνω»
Η ντροπή που σχετίζεται με αυτό που συνήθως αναφέρεται ως «αποτυχημένη σχέση», είναι απογοητευτική για κάποιους ανθρώπους, ειδικά αν περιτριγυρίζονται από οικογενειακά πρόσωπα και φίλους που φαίνεται να έχουν καλές και επιτυχημένες σχέσεις.
5. «Δεν υπάρχει αυτό που ονομάζουμε επιτυχημένη σχέση»
Αυτή η φράση χρησιμοποιείται συχνά ως δικαιολογία για να παραμείνει κάποιος σε μία δυστυχισμένη σχέση, ακόμα και αν προτιμά να δώσει τέλος. Μπορεί να σχετίζεται με στερεότυπα που αναπτύσσονται νωρίς στη ζωή ενός ατόμου, μέσα από την παρατήρηση της οικογένειάς του ή με την προσωπική εμπειρία από σχέσεις στις οποίες τα προβλήματα είναι δύσκολο να διορθωθούν.
Είναι πραγματικά λυπηρό όταν μία σχέση μετατρέπεται «διαχείριση δυστυχίας» και η πιθανότητα ύπαρξης μια ευτυχισμένης σχέσης με τον υπάρχοντα ή έναν νέο σύντροφο φαίνεται να έχει αποκλειστεί ως πιθανότητα και η εξήγηση βρίσκεται σε πολλούς και πολύπλοκους παράγοντες, όπως πολύπλοκη είναι και η ανθρώπινη φύση.
http://www.metlife.gr/el/Individual/Newsletter/Current_News/Latest-News-from-Newsletter/2017-11-Wellbeing-News.html
